[164] |
In 393 n.Chr. verbood de Christelijke Romeinse keizer Theodosius I de klassieke Olympische Spelen ter ere van de Griekse god Zeus. Daarmee begon wat ik in mijn boek De verborgen geschiedenis van de Olympische Spelen het 'Olympisch interbellum' heb genoemd, de periode tussen de klassieke en de moderne Olympische Spelen. Het zou tot 1612 duren alvorens Robert Dover in de Engelse Cotswolds de, nog altijd bestaande, Cotswold Olimpick Games organiseerde. Daarna ontstonden diverse Olympische initiatieven. Zelfs de Münchener Oktoberfeesten, nu het grootste bierfestival ter wereld, begonnen in 1810 als Olympisch evenement. Het waren echter Griekse en Engelse initiatieven die de huidige Spelen zouden funderen.
Panagiotis Soutsos |
De Griekse dichter Panagiotis Soutsos stelde in 1833 als eerste voor de klassieke Spelen in Griekenland te laten herleven. Hij kreeg hulp van de schatrijke zakenman en filantroop Evangelos Zappas. Dat resulteerde in 1859 tot de eerste moderne Olympische Spelen in Athene. Na de dood van Soutsos en Zappas nam Konstantinos Zappas, neef van Evangelos en executeur diens nalatenschap, de organisatie van de Spelen over. Dat leidde in 1870 en 1875 tot de tweede en derde Atheense Olympische Spelen en in 1890 tot een koninklijk besluit om iedere vier jaar Olympische Spelen in Griekenland te houden.
William Penny Brookes |
Maar al negen jaar voor Soutsos en Zappas beëindigde de Engelse arts William Penny Brookes het 'Olympisch interbellum'. In 1850 organiseerde hij in zijn woonplaats Much Wenlock de Wenlock Olympian Games (WOG), die dit jaar voor de 132e keer worden gehouden. In de tweede helft van de 19e-eeuw ontwikkelde Brookes een compleet format voor Olympische Spelen met als doel nationale en internationale Spelen. Dat leidde in 1866 tot de eerste zeer succesvolle Nationale Olympische spelen in Engeland, maar door tegenwerking hebben die maar kort bestaan. Internationale Spelen moesten volgens Brookes in Athene worden gehouden, maar door politieke tegenstelling kreeg hij die Spelen niet van de grond.
Pierre de Coubertin |
Op uitnodiging van Brookes bezocht de 27-jarige Franse baron Pierre de Coubertin in oktober 1890 Much Wenlock. De ondertussen 81-jarige Brookes hoopte dat de Fransman het stokje kon overnemen van zijn droom: Internationale Olympische Spelen. Daarom informeerde Brookes zijn Franse gast gedetailleerd over zijn ideeën voor zulke Spelen en organiseerde zelfs een mini-WOG om zijn format te demonstreren. De Coubertin, die tot dan tegen internationale Spelen was, werd enthousiast en nam Brookes plannen mee naar Parijs. Daar werkte hij ze uit voor de Franse atletiekbond en dat leidde in 1894 tot het Parijse congres waarop het Internationaal Comité (IC), het latere IOC, werd opgericht. Vanwege zijn ondertussen broze gezondheid kon de 84-jarige Brookes daar niet bijzijn.
Ook het voorstel voor de oprichting van het IC kwam niet van De Coubertin. Die eer komt de Griek Demetrius Vikelas toe, ook de eerste IC-voorzitter. Vikelas stelde voor de eerste IC-Spelen in Athene te houden. Daar lag immers een koninklijk besluit voor het organiseren van Spelen en had men daar ervaring mee. Tegen de zin van de Coubertin, die de eerste IC-Spelen in zijn Parijs wilde houden, ging het congres met Vikelas-voorstel akkoord.
Dat noemen we nu plagiaat
Kort voor de eerste IC-Spelen overleed dr. Brookes, zodat hij de realisatie van zijn droom niet heeft meegemaakt. De Coubertin gebruikte de gelegenheid om het bedenken en oprichten van de Olympische Spelen geheel aan zichzelf toe te wijzen. Dat noemen we nu plagiaat. Tijdens de 1896 Spelen werden Panagiotis Soutsos, Evangelos en Konstantinos Zappas, en William Penny Brookes door het IC doodgezwegen en dat doet het huidige IOC nog steeds.
***
Copyright © 2006-2022 - Dr. Bram Brouwer - All Rights Reserved