[179] |
Als deze column wordt gepubliceerd is 2019 bijna ten einde. Pas over zo’n vijfentwintig jaar kunnen we beoordelen of het jaar historisch was, bijvoorbeeld door de invoering van het vrouwenquotum in topfuncties van beursgenoteerde organisaties. Zo was precies honderd jaar geleden de invoering van het vrouwenkiesrecht historisch. Dat quotum moet voor een evenwichtiger man-vrouw verhouding in dergelijke organisaties zorgen.
In de media ontstond een uitgebreide discussie tussen, vooral vrouwelijke, vóór- en tegenstanders van vrouwenquota. De voorstanders vonden zulke quota noodzakelijk om de positie van vrouwen binnen organisaties te versterken. De tegenstanders wilden niet de excuustruus zijn die alleen werd aangenomen om aan het quotum te voldoen. Beiden waren het eens dat (a) mannen en vrouwen gelijk zijn, (b) dat vrouwen evenveel ambitie hebben als mannen en dat (c) organisaties met een evenwichtiger man-vrouw verhouding beter presteren. Kortom zowel volgens de vóór- en tegenstanders zou de man-vrouw verhouding in organisaties 50/50 moeten zijn.
Ik weet niet wie gelijk heeft, maar ik had wel problemen met de argumentaties. De wetenschap heeft aangetoond dat organisaties met een evenwichtige man-vrouw verhouding beter presteren. Dat betekent echter ook dat beide seksen ongelijk zijn. Anders kunnen vrouwen immers niets toevoegen, waardoor organisaties beter gaan presteren.
De vraag is of de ambities van mannen en vrouwen gelijk gericht zijn
Ook werd er nooit bij verteld dat dat beter presteren alleen geldt in organisatieculturen die mannen en vrouwen gelijk stelt. Als vrouwen door het quotum als excuustruus worden gezien gaat dat beter presteren waarschijnlijk niet lukken. Het is daarbij onbelangrijk of vrouwen echt zo’n excuustruus zijn of dat de rest van de organisatie dat slechts denkt.
Dat vrouwen even ambitieus zijn dan mannen is waarschijnlijk juist. De vraag is echter of hun ambities gelijk gericht zijn dan die van mannen. Het zou wel eens kunnen dat vrouwen vergeleken met mannen gemiddeld minder affiniteit hebben met de huidige neoliberale samenleving waarin competitie, status, geld verdienen en wantrouwen dominant zijn. Als we willen dat vrouwen een gelijkwaardiger positie in onze samenleving gaan innemen, moeten we die volgens mij omvormen tot een maatschappelijk model waarin de menselijke maat, samenwerking, vertrouwen en duurzaamheid centraal staan en economisch gewin minder overheersend is. Voor zo’n transitie hebben we vrouwen, die ongelijk maar gelijkwaardig zijn aan mannen, waarschijnlijk hard nodig. Het vrouwenquotum is dan slechts symptoombestrijding.
***
Copyright © 2006-2022 - Dr. Bram Brouwer - All Rights Reserved